Menopauze – rouwtaak 1: onder ogen zien

Raar om te zeggen, maar ook al wist ik diep vanbinnen dat ik in de overgang zat, de bevestiging raakt me. Het raakt me in het diepste van mijn kern. Zoals je hebt kunnen lezen in mijn voorgaande blog was ik in het begin kwaad. Vooral omdat er al zo veel tijd was overgegaan doordat niemand me geloofde en ik altijd ben blijven hopen dat mijn lijf er terug helemaal bovenop zou komen na mijn burn-out. Het voelt aan als een definitief verlies en zo besef ik dat de menopauze een rouwproces is waarbij je moet aanvaarden dat je lichaam ouder wordt en dat de slijtage die er nu is, er voor altijd zal zijn. Het is confronterend om op 45-jarige leeftijd te beseffen dat je niet meer terug kunt naar je jonge lijf. Aan de andere kant weet ik dat ik me er wel doorspartel en dat er een moment komt waarop ik het zal aanvaarden en dankbaar verder zal gaan, maar nu nog even niet. Nu wil ik nog even wennen aan het idee.

Als je weet en voelt dat je er wel doorheen raakt, dan komt dit omdat je hebt leren omgaan met verlies. Als kind, maar ook als volwassene maak je vele kleine, maar ook grote verliezen mee. Zo nemen we in ons leven afscheid van:

• huisdieren (een hond, een kat, een schildpad, een ratje, een paard of pony, enz.)
• geliefden (oma, opa, mama, papa, broer, zus, buur, enz.)
• het einde van een levensfase (babyfase, kleuterfase, tienerfase, menopauze, echtscheiding, enz.)
• een gezond lijf (fysieke beperking, ziekte, diagnose, enz.)
• het achterlaten of afgeven van attributen (een kind dat afscheid neemt van zijn tutje of knuffel, een huis dat afbrandt, een verhuis, enz.)
• enz.

Zo zie je maar dat verlies in hele kleine, maar ook in hele grote dingen kan zitten. Met dit verlies komt rouw. Een rouwproces verloopt voor iedereen anders. Er staat geen tijd op. Het enige dat vaststaat, is dat we er dwars doorheen moeten en we ons moeten laten overspoelen door alle gevoelens die erbij komen kijken. Tijdens dit rouwproces is het zo belangrijk om heel wat liefde, zachtheid en begrip te voelen vanuit jezelf, maar ook uit je omgeving. Ik hoop dan ook dat iedereen die met verlies te maken heeft op heel wat steun kan rekenen. Is "er voor elkaar zijn" niet waar alles in het leven uiteindelijk om draait?