Als je iemand alleen ziet wandelen, alleen ziet zitten, alleen ziet genieten, alleen ziet eten op restaurant, alleen iets ziet drinken op café of gewoon ergens alleen ziet zijn, dan wordt dit soms verward met eenzaamheid.
Nadat mijn lichaam twee jaar geleden uitegeput raakte, heb ik echt leren genieten van alleen zijn. Voor mij betekent alleen zijn: tijd voor mezelf, tijd om me volledig te ontspannen, tijd voor mijn innerlijke belevingswereld, tijd om mijn creatieve ziel aan te spreken, tijd om te voelen en te zijn.
In het begin vond ik het lastig om bijvoorbeeld alleen te gaan wandelen of fietsen. Niet omdat ik het niet graag alleen deed, maar ik heb het bij anderen altijd zielig gevonden. Alleen zijn stond bij mij gelijk aan eenzaam zijn en niemand rond je hebben die je begrijpt. Voor mij en waarschijnlijk velen met mij, een heel herkenbaar gevoel. Telkens ik dus alleen dingen ondernam, vond ik mezelf zielig en voelde ik me eenzaam. Vooral omdat ik dacht dat anderen ook zo dachten, maar was ik alleen en eenzaam? Tja, op dat moment misschien wel, maar nu denk ik daar toch anders over.
Gelukkig leerde ik via mijn psychologe, maar ook door het lezen van boeken en het volgen van online-cursussen van alles rond energie, meditatie en psychologie. Hierdoor ging er een volledig nieuwe wereld voor me open.
Stapje voor stapje leerde ik houden van mezelf en het gevolg was ook dat ik leerde dat alleen zijn niet hetzelfde is als eenzaam zijn. Alleen zijjn is meer en meer een noodzaak. Alleen zijn betekendt zorgen voor mezelf.
Ondertussen hou ik ervan alleen te wandelen omdat ik het gevoel heb dat ik veel meer tot mezelf kom en meer één ben met de natuur. Bovendien krijg ik de beste ideeën tijdens mijn wandelingen en daar kan ik intens gelukkig van worden. Dit betekent niet dat ik niet graag wandel met iemand anders. Mijn dochter is iemand waarmee ik de meest uiteenlopende 'soms fylosofische' gesprekken heb en dat is enorm verrijkend.
En dan komt de vraag 'Voel je jezelf dan nooit eenzaam?'. Uiteraard ken ik eenzaamheid, eenzaamheid in al zijn vormen. Zo heb ik me al eenzaam gevoeld omdat ik niemand rond me had om iets mee te doen, maar ik heb me ook eenzaam gevoeld omdat ik me niet begrepen voelde, omdat ik niet mocht zijn wie ik bent, omdat ik me niet verbonden voelde, enz. (Uit dit laatste blijkt dat eenzaamheid meer een emotionele staat is. Er kunnen veel mensen rondom je zijn terwijl er toch een gevoel van eenzaamheid en leegte is.)
Ik las een artikel waarin stond dat het een goed teken is wanneer je graag alleen bent en dus graag tijd met jezelf doorbrengt. Dit betekent dat je een gezonde relatie hebt met jezelf en met dus je innerlijk. De laatste twee jaar heb ik heel hard aan mezelf gewerkt en ik ben nog nooit zo graag alleen geweest. Ik merk dat deze alleentijd enorm verrijkend is.
Heb je het gevoel dat je niet graag alleen bent met jezelf? Misschien is het moment aangebroken om hieraan te werken. Dit kan bijvoorbeeld via een creatief coach.
Reactie schrijven