Als je denkt dat je sneller bent dan je neus dan heb je het fout!
Op een dag was ik om één of andere reden haastig aan het wandelen. Het viel me op dat ik naar voor begon te hellen. Het gevolg was dat mijn neus het uiterste puntje van mijn lichaam werd. Plots besefte ik wat ik aan het doen was en toen dacht ik "Wat voor zin heeft het? Ga ik door naar voor te hellen sneller stappen? Mijn voeten kunnen toch maar zo snel als ze kunnen?". Bovendien deed het me denken aan een oma-boerin die ik een tijdje terug gezien had toen ik in de vrachtwagen van mijn man zat te wachten. Het boerenleven kan met momenten heel zwaar zijn en ik zag haar 'op een druk moment' heen en weer hollen over het erf. Ze wandelde zo snel dat haar neus voor haar tenen uit kwam. Haar rug was ook al een stukje krom gegroeid. Of de kromgegroeide rug nu door het hollen was over het erf of door iets anders, het maakte een grote indruk op mij. Ik vond het zo'n gek zicht. Op dat moment besefte ik dat het toch helemaal nutteloos is om te denken dat je sneller gaat wandelen als je naar voor helt en dus je neus naar voor uitsteekt. Ik kwam terug recht, zette mijn borst open en stapte gewoon vlot verder. Het effect was dat ik alles veel meer zag, automatisch een minder haastig gevoel had en dat ik besefte dat mijn benen/voeten maar zo snel kunnen stappen als ze kunnen. Ik teste het zelfs uit, maar mijn voeten gaan niet sneller als ik naar voor hel hoor. Misschien lijkt het je nutteloos, maar ik vond het een zalig inzicht!!! Sinds ik tot deze conclusie kwam, moet ik telkens met mezelf lachten als ik de neiging heb om het terug te doen. Het gevolg is dat ik er steeds meer op ben beginnen letten. Voor mij geen kromme rug door te hollen hoor!
En jij? Hoe wandel jij als het snel moet gaan? Denk je dat het zin heeft? Je kunt toch maar gewoon doordoen?
Reactie schrijven