Het is namiddag en ik drink samen met een vriendin een koffie in een gezellige tea-room. We lachen, we praten, we eten pannenkoeken en genieten. Tijdens het kletsen door overvalt me in golven een allesoverheersende uitputting. Het voelt als een verzwaringsdeken dat mijn rug en hoofd binnendringt en zegt "nu moet je liggen en rusten" maar ook al is het lastig, ik blijf doorgaan. Het is nu net zo leuk, maar dan stap ik in mijn auto, wordt het stil en word ik echt ziek van uitputting. Toch probeer ik met de auto thuis te raken want in de auto op de parking liggen rusten zie ik niet zitten. Thuis aangekomen, ben ik misselijk, heb ik hartkloppingen, begin ik te zweten en kan ik geen enkele prikkel meer verdragen. Mijn hoofd kan niet meer denken en mijn lijf voelt trillerig aan. Ik val in de zetel, doe mijn noisecanceling koptelefoon aan en leg een kussen op mijn hoofd voor het licht. Daar lig ik dan met een lijf dat volledig uitgeteld is. Uren aan een stuk lig ik te liggen. De dag na deze uitstap sta ik met een vermoeid lichaam op en sleep ik me doorheen de dag. Denken lukt me niet en ik moet me meer neerleggen dan dat ik iets kan doen. Als ik over mijn grens ben gegaan, kan ik meestal niet slapen. Het enige dat ik kan doen is rusten en liggen tot het uitgeput gevoel terug uit mijn lijf wegvloeit (En dat wegvloeien kun je bij mij heel letterlijk nemen). Mijn lichaam draagt alweer de gevolgen van een leuke uitstap en het raakt me. Ik huil en ben boos en het doet me goed, maar tegelijk zijn emoties ook zo vermoeiend. Pas na enkele dagen rust voel ik me weer fitter en gaat het terug beter.
Het bovenstaande scenario is helaas geen uitzondering in mijn leven. Tot één jaar geleden was het meer regelmaat dan niet. Ik probeerde aan alles mee te doen en vond alles leuk, maar ging telkens over de grens van mijn uitgeputte lichaam en droeg daar dan dagen tot weken de gevolgen van.
Ondertussen leerde ik hoe je met een uitgeput lichaam moet omgaan. Ik had zelfs een tijdje het gevoel dat alles wel goed zou komen en klom voorzichtig de berg op, maar ondertussen heb ik een plateau bereikt. Dat plateau is alles behalve de top die ik wou bereiken. Het moment dat ik besefte dat dit de plaats van de berg zou zijn, waar ik 'altans voorlopig' zal moeten blijven, vielen verschillende dromen aan diggelen.
Reactie schrijven